Nadczynność a niedoczynność tarczycy

Problemy z nadczynnością tarczycy dotykają około 1-2% dorosłych osób w Polsce. Nie możemy też jednoznacznie powiedzieć, że choroba ta ma tylko i wyłącznie jeden objaw, który ją definiuje.

W przypadku, kiedy mówimy o nadczynności tarczycy, mamy do czynienia z zespołem objawów. Podobnie jak w przypadku każdej innej choroby, im szybciej zostaną one wykryte – tym lepiej.

Jak sobie radzić z nadczynnością tarczycy? W jaki sposób rozpoznawać jej objawy?

Spis treści

Zanim przejdziemy do omówienia tego, jakie dokładnie są objawy nadczynności tarczycy, spróbujmy sobie odpowiedzieć na pytanie, co to właściwie jest ta nadczynność tarczycy. W zasadzie każdy z nas o niej słyszał, ale z całą pewnością, gdyby zapytać kogoś „z marszu” o to, co to za choroba, nie byłby on w stanie udzielić poprawnej odpowiedzi.

Najprościej rzecz ujmując, nadczynność tarczycy to jej dysfunkcja, w efekcie której produkowana jest zbyt duża ilość hormonów – zdecydowanie większa, niż nasz organizm potrzebuje.

Mowa o hormonach wydzielanych przez tarczycę czyli T3 oraz T4. Ich rola w naszym organizmie jest kluczowa – odpowiadają za procesy zachodzące w większości tkanek w naszym organizmie.

W dużym stopniu regulują one też metabolizm.

Nadczynność tarczycy objawy

• szybka, niezamierzona utrata wagi, chudnięcie,
• bezsenność,
• zaburzenia cyklu miesiączkowego,
• biegunki,
• przyspieszenie akcji serca,
• większa potliwość.

Mówi się, że nadczynność tarczycy jest „schorzeniem kobiecym” i jest w tym sporo racji. Najczęściej bowiem dotyka ona kobiety w wieku pomiędzy 20 a 40 lat.

Rzadziej mężczyzn a u dzieci praktycznie w ogóle nie występuje.

Jako przyczyny nadczynności tarczycy, najczęściej podaje się wole guzkowe”. Drugą z najczęstszych przyczyn, jeśli chodzi o nadczynność tarczycy, jest choroba Graves’a – Basedowa. To schorzenie, którego podłoże określane jest jako autoimmunologiczne. W wyniku tej choroby, własne przeciwciała człowieka samoczynnie pobudzają tarczycę do produkcji hormonów.

Nadczynność a niedoczynność tarczycy – jak odróżnić?

Kiedy mówimy o schorzeniach związanych z dysfunkcją tarczycy, bardzo często zdarza nam się mylić dwa pojęcia. Chodzi tu oczywiście o nadczynności i niedoczynności tarczycy.

Musimy wiedzieć, że między nimi występują zasadnicze różnice, jeśli chodzi o objawy oraz przyczyny.

Po zapoznaniu się z wyżej wymienionymi przyczynami i objawami nadczynności tarczycy, warto scharakteryzować także niedoczynność tarczycy.

Biorąc pod uwagę iż nadczynność tarczycy związana jest z nadmierną produkcją przez ten gruczoł hormonów T3 i T4, to jego niedoczynność będzie związana z ich niewystarczającą ilością. Choroba ta, najczęściej dotyka osoby starsze, jednakże tak jak w przypadku nadczynności tarczycy, zdecydowanie częściej występuje u kobiet.

Objawy niedoczynności tarczycy

Wśród tych najczęstszych objawów wymienia się:  

• tycie, 
• trudności ze zrzuceniem wagi, 
• obrzęki dłoni i powiek, 
• pogrubienie rysów twarzy, 
• uczucie chłodu, 
• senność, 
• suchość skóry.

Skoro już wiemy, jakie są objawy niedoczynność tarczycy, zobaczmy, co może ją powodować.

Do najczęstszych przyczyn związanych z występowaniem niedoczynności tarczycy zalicza się:

• usunięcie tarczycy na drodze operacyjnej – np. z powodu raka, guza, czy choroby Gravesa – Basedowa,
• stosowanie jodu promieniotwórczego jako leku (związane z radioterapią),
• zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto),
• napromieniowanie, które jest efektem ubocznym radioterapii (okolic szyi).

Samo leczenie niedoczynności tarczycy opiera się na uzupełnieniu brakujących hormonów, poprzez środki farmakologiczne.Zaleca się podawanie tyroksyny. Leczenie niedoczynności tarczycy powinno być prowadzone pod stałą kontrolą lekarską.

Nadczynność tarczycy przyczyny

Nie jesteśmy w stanie samodzielnie kontrolować wydzielania takiej czy innej ilości hormonów. Oczywiście musimy tutaj wymienić nadmierny stres, życie w ciągłym biegu oraz nerwowość, spowodowaną np.

przez wykonywaną przez nas pracę.

Nie można też pominąć tutaj bardzo silnych urazów psychicznych, które zawsze mają wpływ na nasze zdrowie – mowa tu o sytuacjach skrajnych: wypadek, śmierć bliskiej osoby czy – utrata pracy.

Przyczyną części problemów z erekcją jest nieprawidłowa praca tarczycy. Tym samym, problemy z tarczycą, także rzutują na nasze życie seksualne.

Poza tym, do przyczyn związanych z występowaniem nadczynności tarczycy, należy także zaliczyć wymienione wcześniej choroby: guzki oraz chorobę Gravesa-Basedowa.

Każdy z wymienionych czynników działają na linii: kora mózgowa – podwzgórze – przedni płat przysadki mózgowej. Ta ostatnia, w dużej mierze kontroluje prawidłowe działanie tarczycy.

Wpływ nadczynności tarczycy na życie codzienne

Nadczynność tarczycy nie jest chorobą, która uniemożliwia nam normalne funkcjonowanie. To nie jest tak, że jeśli schorzenie to zostanie u nas zdiagnozowane, możemy pożegnać się z „normalnym” życiem. Podstawą jest leczenie farmakologiczne bądź inne zgodne z rekomendacjami lekarza prowadzącego (jod, chirurgia).

Dieta, redukcja stresu, ruch sprzyjają leczeniu nadczynności tarczycy, ale podstawą jest przyjmowanie leków i poddanie się terapii.

Należy zadbać o prawidłowo zbilansowaną dietę. Zaleca się spożywać codziennie 5 porcji warzyw, dieta przy nadczynności tarczycy powinna zawierać pełnoziarniste produkty oraz chudy nabiał i mięso. Wybierając technikę przygotowania żywności należy brać pod uwagę metody pozwalające na rezygnację z tłuszczu – duszenie, gotowanie.

Nadczynność tarczycy należy leczyć zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, w przypadku zaniechania leczenia musimy liczyć się z tym, że choroba będzie postępować a w efekcie może ona doprowadzić do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu naszego organizmu.

Jak przebiega nadczynność tarczycy?

Nie jest tak, że będziemy w stanie rozpoznać nadczynność tarczycy od razu, jak tylko się ona u nas pojawi. To choroba, która lubi się „ukrywać” nierzadko też rozwija się latami.

Może się zatem zdarzyć tak, że przez pewien czas, w ogóle nie będziemy świadomi występowania u nas zaburzeń funkcjonowania tarczycy, bo nie będą one dla nas widoczne.

Bardzo dużo zależy też od tego, jakie są przyczyny pojawienia się u nas tej dysfunkcji.

Jeśli mówimy o zapaleniu tarczycy, to jest spora szansa na to, że objawy oraz sam przebieg choroby, będą jedynie czasowe. Bywa, że zapalenie tarczycy spowodowane jest przez zmiany w naszym życiu– np. ciążę, czy śmierć bliskiej osoby. W momencie, kiedy nasz organizm się „uspokoi”, jest spora szansa na to, że objawy dysfunkcji tarczycy po prostu zanikną.

W przypadku, kiedy mamy do czynienia z chorobą Gravesa – Basedowa, będziemy w stanie obserwować nawracające objawy. Tutaj nie ma mowy o całkowitym zaniku choroby.

Niezależnie jednak od przyczyn nadczynności tarczycy, jeśli tylko je zaobserwujemy i otrzymamy diagnozę lekarską, powinniśmy podjąć leczenie. Ważne jest to, że nieleczone schorzenia tarczycy, mogą prowadzić do poważnych zaburzeń, związanych m.in. z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu krążenia:

• udarów mózgu, 
• zawałów serca, 
• złamań kości
• przełomu tarczycowego, który w 30 do 50% przypadków prowadzi do zgonu.

Nadczynność tarczycy rozpoznanie

Musimy bardzo dokładnie obserwować nasz organizm. Jeśli tylko zauważymy zmiany, w przypadku kobiet w  cyklu miesiączkowania, nadmierne zmęczenie, czy nawet stany obniżenia nastroju – nie należy ich bagatelizować.

Wszelkie odchylenia od normy, powinny być dla nas sygnałem ostrzegawczym. Te pozornie mało znaczące symptomy, mogą okazać się niczym innym, jak tylko objawami niedoczynności tarczycy.

Jeśli tylko zareagujemy odpowiednio wcześnie, jesteśmy w stanie – zależnie od przyczyny – wyleczyć je.

Musimy jednak pamiętać też o tym, ze nie zawsze powyższe objawy mogą definiować występowanie u nas nadczynności tarczycy. Czasem mogą być one związane z zupełnie innymi zaburzeniami w funkcjonowaniu naszego organizmu, dlatego nie należy samodzielnie się „diagnozować”.

Rozpoznanie i rekomendacje dotyczące terapii zawsze leżą w kompetencji lekarza prowadzącego. Tylko on na podstawie badania, zgłaszanych przez pacjenta objawów i wyników badań może podjąć decyzję o rodzaju leków, ich dawkach i trybie stosowania.

Nadczynność tarczycy diagnostyka

Lekarz na podstawie zgłaszanych przez pacjenta i zaobserwowanych przez lekarza w czasie wizyty objawów, charakterystycznych dla chorób tarczycy, może postawić wstępne rozpoznanie.

U pacjentów, u których zachodzi uzasadnione podejrzenie nieprawidłowości w obrębie tarczycy w pierwszej kolejności wykonuje się badanie krwi, którego celem jest sprawdzenie poziomu TSH.

U osób z nieprawidłowym wynikiem włącza się dodatkową diagnostykę obejmującą badania laboratoryjne (FT3/ FT4) lub badania obrazowe – np. USG tarczycy.

W rzadkich przypadkach po wykryciu nieprawidłowości w mniej inwazyjnych badaniach lekarz decyduje o konieczności wykonania biopsji.

Decyzja o zasadności i wskazaniach do badań należy do lekarza.

Co to jest przełom tarczycowy?

Kiedy mówimy o nadczynności tarczycy, nie możemy zapominać o pojęciu, jakim jest przełom tarczycowy.

Najogólniej rzecz ujmując, przełom tarczycowy, to gwałtowne nasilenie się objawów choroby.

Zdarza się on bardzo rzadko, jednakże jest bardzo groźny – może nawet zagrażać bezpośrednio naszemu życiu! W momencie kiedy przełom tarczycowy, zwany też burzą tyreotoksyczną będzie miał u nas miejsce, niezbędna jest jak najszybsza hospitalizacja.

Najczęstszą przyczyną jego występowania jest gwałtowne odstawienie leków przez osoby, które już wiele lat zmagają się z nadczynnością tarczycy. Występuje on też wówczas, kiedy leczenie jest przeprowadzane w niewłaściwy sposób.

Zwiększenie ryzyka wystąpienia przełomu tarczycowego może wynikać z:

• zakażenia wirusowego lub bakteryjnego

Nadczynność i niedoczynność tarczycy. Dieta i badania

O chorobach tarczycy słyszy się coraz częściej i niemal każdy z nas zna kogoś, kogo dotyczą problemy z tym gruczołem. Nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę, że już 5% kobiet i 2% mężczyzn cierpi na zdiagnozowaną niedoczynność tarczycy.
Sprawdź jakie badania wykonać, by przekonać się, czy problem nie dotyczy również Ciebie.

By przepisać odpowiednią metodę leczenia, lekarz musi najpierw ustalić, czy pacjent mierzy się z niedoczynnością czy nadczynnością tarczycy oraz, czy w grę wchodzi choroba Hashiomoto.

Wszystko zależy od wyników badań laboratoryjnych, które jasno obrazują sytuację.

Norma TSH wacha się między 0,270 a 4,200 mU/l, dlatego wszystkie odstępstwa od tego przedziału sugerują problemy związane z pracą tarczycy.

Niedoczynność tarczycy charakteryzuje się zbyt małą liczbą hormonów tarczycowych. Choć przysadka mózgowa wciąż pobudza tarczycę do działania, nie radzi sobie ona z wytworzeniem odpowiedniej ilości niezbędnych hormonów.

Choroba Hashimoto jest przewlekłym limfocytowym zapaleniem tarczycy. Ze względu na to, że jest chorobą autoimmunolonologiczną, w organizmie dochodzi do powstawania przeciwciał przeciwko własnej tarczycy.

Zapalenie to nie jest bolesna, ale stopniowo prowadzi do niszczenia gruczołu i zmniejszenia produkcji jej hormonów.

U pacjentów ze zdiagnozowaną niedoczynnością właściwie od razu zleca się również testy wykluczające ewentualny przypadek Hashimoto.

Nadczynność tarczycy jest zjawiskiem przeciwnym do niedoczynności i objawia się zbyt dużą produkcją hormonów tarczycy. Prowadzi ona do przerostu tego gruczołu i w rezultacie przyśpieszenie czynności serca. Pacjenci leczący nadczynność tarczycy często skarżą się kołatanie serca, wysokie ciśnienie, wzmożoną pobudliwość, a nawet bezsenność.

Choroby tarczycy bardzo często są przekazywane genetycznie. Jeśli wiesz, że w twojej rodzinie pojawiały się podobne problemy, powinieneś przykładać szczególną wagę do regularnych badań laboratoryjnych. Oczywiście zarówno niedoczynność, jak i nadczynność tarczycy mogą mieć całkiem inne przyczyny.

W przypadku niedoczynności są to:

• Choroba Hashimoto,
• Operacja usunięcia tarczycy spowodowana np. nowotworem,
• Leczenie jodem promieniotwórczym,
• Niedobór jodu,
• Zapalenie tarczycy,
• Reakcja na niektóre leki.

Przyczyny nadczynności tarczycy:

• Choroba Gravesa-Basedowa,
• Wole toksyczne,
• Choroby zapalenia tarczycy,
• Nadmiar jodu w organizmie,
• Nadmiar hormonów tarczycy,
• Guzy przysadki mózgowej,
• Guzy trofoblastu.

Niestety, większość schorzeń tarczycy, zwłaszcza niedoczynność i choroba Hashimoto, są nieuleczalne.

Oznacza to, że od momentu postawienia diagnozy, do końca życia pacjenta konieczne będzie przyjmowanie leków i kontrolowanie rozwoju choroby.

Przepisane przez endokrynologa leki przyjmuje się rano, około pół godziny przed śniadaniem, a kontrolne wizyty lekarskie powinno się przeprowadzać przynajmniej raz na pół roku.

Choroby tarczycy to coś, z czym po prostu trzeba nauczyć się żyć. Gdy poziom hormonów będzie już w normie, nie będzie ona wpływała znacząco na jakość naszego życia.

Ta informacja szczególnie cieszy osoby, które ze względu na swoje dolegliwości przybierały na wadze i nie mogły pozbyć się niechcianych kilogramów.

Odchudzanie z normalnym poziomem TSH jest prostsze, choć nigdy nie będzie tak bezproblemowe, jak u osób całkowicie zdrowych.

Pożywienie, które spożywamy, ma duży wpływ na jakoś pracy tarczycy, dlatego warto zadbać o odpowiednią dietę.

W przypadku osób z niedoczynnością i chorobą Hashimoto należy obniżyć kaloryczność posiłków, ponieważ spowolniony metabolizm i zatrzymywanie się wody w organizmie często są przyczyną nadwagi.

Z kolei przy nadczynności kaloryczność dań powinna być wyższa, przynajmniej do osiągnięcia normalnego poziomu TSH.

Czego unikać przy niedoczynności tarczycy?

• Brokułów,
• Kalafiora,
• Brukselki,
• Kapusty,
• Soi.

Co jeść przy niedoczynności tarczycy?

• Ryby morskie (zwłaszcza dorsza, makrelę, tuńczyka, mintaja),
• Jajka,
• Buraki,
• Chude mięso,
• Pełnoziarniste produkty zbożowe,
• Awokado,
• Porzeczki.

Czego unikać przy nadczynności tarczycy?

• Surowych owoców i warzyw,
• Kapusty,
• Grochu,
• Dojrzewających serów,
• Ostrych przypraw.

Co jeść przy nadczynności tarczycy?

• Suszone owoce,
• Oleje,
• Orzechy,
• Awokado,
• Paprykę,
• Truskawki,
• Cytrusy.

Zdiagnozowanie choroby tarczycy jest szczególnie istotne dla kobiet starających się o dziecko. Niedoczynność tarczycy może nie tylko utrudniać samo zajście w ciąże, ale i jej utrzymanie. Ponadto nieleczona niedoczynność może prowadzić do wad rozwojowych u dziecka, a nawet przedwczesnego porodu.

Dzieje się tak, ponieważ do około trzeciego miesiąca życia płodu nie ma on jeszcze zdolności produkowania hormonów tarczycy. Jedynym ich źródłem jest więc tarczyca matki. Hormony te są niezbędne do prawidłowego rozwoju mózgu maleństwa, a ich niedobór prowadzi do neuropsychologicznych wad rozwojowych oraz innych powikłań.

Podstawą leczenia objawów zaburzeń tarczycy jest odpowiednio dobrana dawka leku. Jednak by lekarz mógł ją przepisać, niezbędne będą tu wyniki badań laboratoryjnych pacjenta. Testy, które powinny zostać przeprowadzone, obejmują TSH, FT4 oraz FT3, a w wersji rozszerzonej także anty-TPO i anty-TG.

Z myślą o naszych pacjentach przygotowaliśmy specjalne pakiety badań diagnostycznych nakierowane właśnie na choroby tarczycy. Są to e-pakiet tarczycowy z konsultacją oraz e-pakiet tarczycowy rozszerzony z konsultacją. Znajdziesz w nich wyżej wspomniane testy, a także możliwość skonsultowania swoich wyników ze specjalistą online.

By zamówić pakiet lub domowe badania krwi wystarczy, że na naszej stronie wybierzesz czas i miejsce, w których mają zostać przeprowadzone testy. Wybrany specjalista przyjedzie we wskazane przez ciebie i pobierze odpowiednią próbkę.

Badania wraz z domowym pobraniem krwi możesz zamówić na naszej stronie

Czy niedoczynność tarczycy to to samo co Hashimoto?

Często, nazwy te używane są zamiennie. Zwłaszcza w potocznych rozmowach i przestrzeni internetu, w licznych grupach wsparcia dla osób ze zdiagnozowanymi chorobami tarczycy. Jest to oczywiście błędne.

Dlaczego niedoczynność tarczycy nie zawsze = choroba Hashimoto? Hashimoto i niedoczynność tarczycy często występują razem, ale technicznie rzecz biorąc, są to dwa różne problemy zdrowotne.

Jeśli chcecie zrozumieć różnicę i poznać zależność pomiędzy tymi jednostkami chorobowymi zapraszamy do lektury. Zagadnienie to szerzej wyjaśnimy w poniższym artykule.

Etiologia

• Przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy (zapalenie tarczycy Hashimoto, Hashimoto, HT) jest najczęstszym zaburzeniem autoimmunologicznym i przyczyną niedoczynności tarczycy w krajach z wystarczającą ilością jodu [1].
• Choroba Hashimoto jest schorzeniem o wciąż nie do końca poznanej etiologii.
• Czynniki przyczyniające się do uaktywnienia się choroby Hashimoto:

• predyspozycje genetyczne;
• czynniki środowiskowe;
• styl życia np. niedobory związane z niewłaściwą dietą.

Natomiast wśród przyczyn niedoczynności tarczycy najczęstszą jest choroba Hashimoto.

Do pozostałych przyczyn niedoczynności zaliczamy:

• choroby przysadki lub podwzgórza;
• całkowite lub częściowe usunięcie tarczycy;
• poporodowe zapalenia tarczycy;
• niedobór jodu w środowisku;
• leczenie jodem promieniotwórczym;
• napromienianie okolic szyi;
• stosowanie niektórych leków np. amiodaronu (Cordarone, Opacorden);
• przedawkowanie tyreostatyków – leków stosowanych w nadczynności tarczycy czy nadmierne spożywanie jodków.

Przebieg choroby Hashimoto a niedoczynność tarczycy

W przebiegu choroby obserwuje się: rozlane nacieki limfocytarne tarczycy, niszczenie komórek pęche­rzykowych tarczycy, wzmożone rozrastanie tkanki włókni­stej w tarczycy, wytwarzanie autoprzeciw­ciał przeciwtarczycowych (anty-TPO).

Organizm wytwarza przeciwciała przeciwko komórkom własnego narządu – tarczycy, traktując ją jako wroga. Naciekające limfocyty i rozrastające się komórki tkanki łącznej zastępują miąższ nabłonkowy.

U wielu pacjentów, gruczoł tarczowy ulega stopniowemu, niekiedy niesymetrycznemu, powięk­szeniu. Powstałe wole jest miękkie lub – znacznie częściej – charakteryzuje się wyczuwalną palpacyjnie, wzmożoną spoistością.

Niekiedy stwierdza się w nim obecność zmian o charakterze ogniskowym, które mogą występować w postaci pojedynczych guzków współist­niejących z zapaleniem tarczycy.

Niedoczynność tarczycy występuje u ponad 90% pacjentów z chorobą Hashimoto.

Niedoczynność tarczycy natomiast może występować w postaci subklinicznej lub jawnej.

Subkliniczna niedoczynność tarczycy (tzw. łagodna niedoczynność tarczycy, nazywana także bezobjawową niedoczynnością) dotyczy tych pacjentów, u których stężenie w surowicy obwodowych hormonów tarczycy (fT3 i fT4) jest prawidłowe, natomiast stężenie hormonu tyreotropowego (TSH) – nieznacznie podwyższone. Występuje ona u 3-8% populacji, częściej u kobiet.

Subkliniczna postać może przejść w jawną. Ta progresja do klinicznie jawnej niedoczynności tarczycy następuje rocznie u około 2,6% pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy –przy nieobecnych przeciwciałach (anty-TPO) [2].

Diagnostyka choroby Hashimoto

Diagnostyka choroby opiera się na badaniu obecności prze­ciwciał przeciwtarczycowych we krwi oraz oznaczeniu stę­żeń TSH i wolnej tyroksyny (fT4). Stężenie TSH jest pod­wyższone, stężenie fT4 zależy zaś od fazy choroby.

W fazie przejściowej nadczynności tarczycy wartość stężenia fT4 może być podwyższona, natomiast w subklinicznej niedo­czynności i w fazie eutyreozy pozostaje w normie. Na roz­poznanie choroby Hashimoto pozwala stwierdzenie zwięk­szonego stężenia przeciwciał anty-TPO u osoby z wolem lub ze zmniejszoną (zanikową) tarczycą bądź z niedo­czynnością tarczycy.

Przeciwciała anty-TG mają mniej­sze znaczenie w rozpoznaniu, ponieważ są mniej swoiste niż przeciwciała anty-TPO. Pomocne jest również badanie ultrasonograficzne (USG) [3].

Zgodnie z najnowszymi opracowaniami naukowymi poniższe czynniki podlegają ocenie u pacjentów z chorobą Hashimoto:

Obraz biochemiczny wskazuje na podniesiony poziom hormonu stymulującego tarczycę (TSH) w odpowiedzi na niski poziom wolnego T4. Niski poziom całkowitego T4 lub wolnego T4 w obecności podwyższonego poziomu TSH potwierdza rozpoznanie pierwotnej niedoczynności tarczycy.

Obecność przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej i przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie sugeruje zapalenie tarczycy typu Hashimoto, jednak 10% pacjentów może mieć negatywny wynik powyższych.

Postępowanie lecznicze i suplementacja przy niedoczynności tarczycy

Leczenie niedoczynności tarczycy opiera się głównie na terapii hormonalnej. Syntetyczne analogi hormonów tarczycy należy przyjmować rano na czczo, około 30 minut przed posiłkiem i popijać szklanką wody. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi Towarzystw Endokrynologicznych standardowa dawka wynosi 1,6-1,8 mcg / kg beztłuszczowej masy ciała na dzień.

Pacjenci w wieku poniżej 50 lat, którzy nie mają historii lub objawów chorób serca, mogą zwykle rozpocząć od podania pełnych dawek. Początek leczenia u pacjentów w wieku powyżej 50 lat i młodszych pacjentów z chorobą serca to przyjmowanie małej dawki 25 mcg (0,025 mg) dziennie, z ponowną oceną kliniczną i biochemiczną w ciągu 6-8 tygodni [4, 5, 6].

Autoimmunologiczne choroby tarczycy są związane z nieprawidłowościami metabolizmu glukozy, a zatem zwiększają ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 i typu 2. Celiakia również zwiększa ryzyko rozwoju innych chorób autoimmunologicznych. Niedożywienie lub obecność licznych niedoborów żywieniowych może być przyczyną zaburzeń tarczycy.

Współistniejące niedobory takich pierwiastków jak jod, żelazo, selen i cynk mogą zaburzać czynność tarczycy. Inne niedobory składników odżywczych zwykle obserwowane u pacjentów cierpiących na autoimmunologiczne choroby tarczycy to: niedobory białka, niedobory witamin (A, C, B6, B5, B1) i niedobory minerałów (fosfor, magnez, potas, sód, chrom).

Właściwa dieta pomaga zmniejszyć objawy choroby, utrzymuje zdrową wagę i zapobiega wystąpieniu niedożywienia [7].

U pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy oprócz leczenia farmakologicznego terapię należy wspierać poprzez zmianę nawyków żywieniowych.

Odpowiednia dieta pomaga w łagodzeniu objawów choroby, utrzymaniu prawidłowej masy ciała i zapobieganiu niedożywieniu.

W stanie niedoboru hormonów tarczycy tempo metabolizmu w organizmie spowalnia; większość energii dostarczanej przez żywność jest magazynowana w tkance tłuszczowej.

Właściwa dieta nie tylko wspomaga leczenie farmakologiczne, ale także poprawia stan odżywienia organizmu. Zapobiega także rozwojowi innych chorób, takich jak otyłość, cukrzyca, celiakia i osteoporoza.

Typowa dla autoimmunologicznego zapalenia tarczycy jest obecność przeciwciał wynikających z zaburzonego układu odpornościowego.

Terapia żywieniowa polega na dostarczeniu odpowiedniej ilości składników przeciwzapalnych, prawidłowego spożycia witaminy D i witamin z grupy B oraz minerałów, takich jak selen i cynk, żelazo. Wszystkie te składniki możemy dostarczyć do organizmu przyjmując codzienną suplementację preparatem Thyroset.

VITA LONGA

Dobrze funkcjonująca tarczyca reguluje także pracę układu nerwowego, wpływa na ogólny rozwój organizmu oraz warunkuje procesy wzrostu. Zbyt niski lub zbyt wysoki poziom hormonów, produkowanych przez tarczycę, prowadzi do jej nadczynności lub niedoczynności. Więcej w naszym wpisie.

Na czym polega nadczynność tarczycy?

O nadczynności tarczycy mówi się wtedy, kiedy gruczoł produkuje zbyt wiele trijodotyroniny oraz tyroksyny. Na ich wydzielanie ma wpływ tyreotropina, czyli potocznie nazywane TSH, wydzielane przez przysadkę mózgową. W przeciwieństwie do pozostałych hormonów, na nadczynność tarczycy wskazuje zbyt niski poziom TSH, kiedy tarczyca nie jest przez nią stymulowana.

Do charakterystycznych objawów nadczynności tarczycy należą niska masa ciała lub jej nagły spadek mimo dużego apetytu, opuchlizna szyjna oraz powiększone gałki oczne.

Ponadto osoby borykające się z nadczynnością tarczycy cierpią na nerwowość, nadpobudliwość, stany lękowe i nadmierne pocenie się. Zaniepokoić powinna szybka akcja serca, wysokie ciśnienie krwi oraz osłabienie mięśni.

U kobiet nadczynność tarczycy powoduje także zaburzenia miesiączkowania, u mężczyzn jest przyczyną osłabionego libido.

Jakie są objawy niedoczynności tarczycy?

Niedoczynność tarczycy z kolei to sytuacja odwrotna do wyżej opisanej. O niedoczynności tarczycy będzie się mówić zatem wtedy, gdy wytwarzane są zbyt małe ilości trijodotyroniny oraz tyroksyny, a zbyt duże TSH.

Niedoczynność tarczycy różni się od nadczynności również typowymi dla niej objawami.

Lekarz rodzinny lub endokrynolog stwierdzą więc niedoczynność tarczycy na podstawie nieprawidłowych wyników badań hormonalnych, którym towarzyszą:

• nadwaga,
• uczucie przewlekłego zmęczenia,
• senność,
• osłabienie,
• nieumiejętność koncentracji,
• obniżenie nastroju,
• uczucie chłodnych rąk i nóg,
• nieprzyjemne uczucie chłodu, zimne ręce i stopy.

Kolejnymi typowymi objawami niedoczynności tarczycy są przewlekłe i uporczywe zaparcia, słabe włosy i paznokcie, zatrzymywanie wody w organizmie, niskie ciśnienie oraz spowolnienie akcji serca.

Przyjmujący w naszej placówce lekarze rodzinni oraz specjaliści postawią trafną diagnozę w obrębie schorzeń tarczycy i szybko wdrożą odpowiednie leczenie. Zachęcamy do skonsultowania z nami swojego stanu zdrowia, aby móc znowu cieszyć się pełnią życia.

Wole Tarczycy: Jakie Są Objawy, Przyczyny I Leczenie Woli?

Mówiąc ogólnie, „wolem” jest każde powiększenie tarczycy. Niektórzy pacjenci odczuwają ucisk w gardle, które może wywoływać lekki, suchy kaszel, który nasila się w pozycji leżącej.

Połknięcie lub zażycie dużych tabletek może być trudniejsze do przełknięcia. Ten nacisk czasami powoduje ściśnięcie i uszkodzenie nerwu, który kontroluje struny głosowe, przez co głos staje się ochrypły lub powoduje kaszel.

Wyróżnia się kilka przyczyn wystąpienia woli. Najczęstszą przyczyną występowania woli na świecie jest brak jodu w diecie.

W Polsce, gdzie powszechne jest stosowanie soli jodowanej, najczęściej spotykaną przyczyną występowania wola jest nadmierna lub niewystarczająca produkcją hormonów tarczycy lub guzków, które rozwijają się w samym gruczole. Leczenie jest zależne od rozmiaru woli, występujących symptomów i przyczyny ich powstania.

Jakie są symptomy woli?

Nie każde powiększenie tarczycy powoduje występowanie objawów i symptomów.

Jeśli jednak występują, mogą być następujące:

• widoczny obrzęk u podstawy szyi, które można zauważyć podczas golenia (u mężczyzn) lub nakładania makijażu (u kobiet);
• odczuwanie ucisku w gardle;
• kaszel;
• chrypka;
• trudności z przełykaniem;
• utrudnione oddychanie.

Hashimoto – objawy, przyczyny, badania

Jakie są przyczyny rozwoju choroby?

Przysadka mózgowa i podwzgórze kontrolują szybkość z jaką są wytwarzane i uwalniane hormony tarczycy. Tarczyca reguluje produkcję hormonów w zależności od TSH z przysadki mózgowej.

Posiadanie wola niekoniecznie oznacza, że tarczyca nie działa prawidłowo. Nawet powiększona tarczyca może wytwarzać normalne ilości hormonów. Może również wytwarzać za dużo lub za mało tyroksyny i T3, co prowadzi do nadczynności lub niedoczynności tarczycy.

Do powiększenia tarczycy może prowadzić wiele czynników. Do najczęściej spotykanych należą:

• Niedobór jodu. Jod, który jest niezbędny do produkcji hormonów tarczycy, znajduje się głównie w wodzie morskiej i glebie na obszarach przybrzeżnych. Choroba występuje najczęściej w rejonach, w których występuje niedobór jodu. Początkowy niedobór jodu może się pogłębić przez stosowanie diety bogatej w pokarmy hamujące hormony tarczycy, takie jak kapusta, brokuły i kalafior.
• Choroba Gravesa i Basedowa. Czasami wole mogą się pojawić, gdy tarczyca wytwarza zbyt dużo hormonu tarczycy (nadczynność tarczycy). W chorobie Gravesa autoprzeciwciała wytwarzane przez układ odpornościowy  atakują tarczycę, stymulując ją do wytwarzania nadmiaru tyroksyny. Ta nadmierna stymulacja powoduje wzrost tarczycy.
• Choroba Hashimoto. Wole mogą być również wynikiem nieaktywnej tarczycy (niedoczynności tarczycy). Zarówno choroba Gravesa jak i choroba Hashimoto są chorobami autoimmunologicznymi. Jednak choroba Hashimoto nie powoduje, że tarczyca wytwarza zbyt wiele hormonów, a zapalenie tarczycy Hashimoto uszkadza tarczycę, przez co wytwarza ona zbyt małą ilość hormonów. Prowadzi to do większej ilości TSH wydalanej z przysadki mózgowej i w rezultacie powoduje powiększenie gruczołu.
• Wole wieloguzkowe. Ze względu na rozwój wielu guzków w tarczycy, następuje jej całościowe powiększenie.
• Pojedyncze guzki tarczycy. W takim przypadku jedna część tarczycy rozrasta się nadmiernie w postaci pojedynczego guzka. Większość guzków jest łagodna i nie prowadzi do rozwoju raka.
• Rak tarczycy. Rak tarczycy występuje znacznie rzadziej niż łagodne guzki tarczycy. Aby postawić diagnozę należy wykonać biopsję i badanie histopatologiczne  guzka.
• Ciąża. Jeden z hormonów wytwarzanych podczas ciąży – ludzka gonadotropina kosmówkowa (HCG), może prowadzić do nieznacznego powiększenia tarczycy.
• Zapalenie. Zapalenie tarczycy jest stanem zapalnym gruczołu tarczowego, który może powodować ból i obrzęk tarczycy. Może również powodować nadprodukcję lub niedostateczną produkcję tyroksyny.

Jakie są czynniki ryzyka woli?

Wole mogą wystąpić u każdego niezależnie od wieku.

Niektórymi często spotykanymi czynnikami ryzyka rozwoju woli są:

• brak jodu w pokarmie;
• płeć żeńska;
  • Ponieważ kobiety są bardziej podatne na zaburzenia czynności tarczycy, to właśnie u nich ryzyko wystąpienia woli jest większe.
• wiek powyżej 40 lat.;
• pozytywny wywiad osobisty lub rodzinny w kierunku chorób autoimmunologicznych;
• ciąża i menopauza;
• niektóre leki – takie jak Cordarone, niektóre leki stosowane w chorobach psychicznych – preparaty litu i inne zwiększają ryzyko rozwoju wola;
• wcześniejsze leczenie przy użyciu radioterapii okolic głowy i szyi lub narażenie na promieniowanie po wypadku lub testowaniu broni.

INFORMACJE Badania tarczycy

Jakich komplikacji możesz się spodziewać, jeśli masz wole?

Wole o małych rozmiarach nie powodują problemów fizycznych ani kosmetycznych. Duże wole mogą powodować powiększenie tarczycy i w konsekwencji utrudniać oddychanie lub połykanie, a także powodować kaszel i chrypkę.

Wola, wynikające z innych chorób, takich jak niedoczynność tarczycy lub nadczynność tarczycy, mogą być związane z szeregiem objawów, od zmęczenia i przyrostu masy ciała do niezamierzonej utraty masy ciała, drażliwości i problemów ze snem.

Jak się diagnozuje wole?

• Państwa lekarz może stwierdzić powiększenie tarczycy w czasie rutynowego badania.
• Diagnozowanie stanu tarczycy obejmuje również:
• Badania krwi w celu ustalenia ilości hormonów wytwarzanych przez tarczycę i przysadkę mózgową.

• Przy niewydolności tarczycy poziom hormonów tarczycy będzie niski. Jednocześnie poziom TSH wzrośnie, gdyż przysadka mózgowa próbuje stymulować tarczycę do wytwarzania większej liczby hormonów.
• Wole związane z nadczynnością tarczycy zwykle łączy się z wysokim poziomem hormonów tarczycy w krwi i niższym od normalnego poziomu TSH.

Test na przeciwciała.

Niektóre przyczyny wola obejmują produkcję przeciwciał, jak w przypadku choroby Hashimoto. Badanie krwi może potwierdzić występowanie takich przeciwciał.

• Badanie ultrasonograficzne tarczycy.
• Badania izotopowe.
• Biopsja.

Jakie leczenie podejmuje się przy występowaniu woli?

Leczenie tego stanu zależy od wielkości tarczycy, objawów i podstawowej przyczyny choroby, jeśli jest znana.

Leczenie obejmuje obserwację, leczenie farmakologiczne, leczenie chirurgiczne, podawanie radioaktywnego jodu i inne.

Zmiany stylu życia, pomocne przy występowaniu woli

Odpowiednie spożycie jodu można zapewnić poprzez:

• spożywanie owoców morza lub wodorostów, sushi i tym podobnych – około dwa razy w tygodniu. Krewetki i małże są szczególnie bogate w jod. Jeśli mieszkasz w pobliżu wybrzeża, lokalnie uprawiane owoce i warzywa mogą zawierać jod, jak również mleko krowie i jogurt od lokalnych producentów.

Każdy człowiek ma zapotrzebowanie na ok. 150 mikrogramów jodu dziennie (ilość ta to nieco mniej niż pół łyżeczki jodowanej soli). Ale odpowiednie ilości są szczególnie ważne dla kobiet w ciąży i karmiących oraz niemowląt i dzieci.

Należy unikać nadmiernego spożycia jodu. Chociaż rzadko się zdarza, to zbyt duża podaż jodu czasami prowadzi do powstania wola.  Takim przypadku należy unikać spożywania soli wzbogaconej jodem, a także małży, wodorostów i suplementów jodu.

Tarczyca – co to jest, jakie badania wykonywać

Rak tarczycy – objawy, przyczyny, diagnostyka

Guzki tarczycy

INFORMACJA Dowiedz się więcej:

• https://www.synevo.bg/gusha/

Scroll Up

Sprawdź, czy masz problem z tarczycą

Tarczyca to gruczoł wydzielania dokrewnego, bardzo ważny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, ponieważ wytwarza hormony mające wpływ na cały metabolizm. Często się zdarza, że pewnych niedomagań zdrowotnych nie kojarzymy z takimi schorzeniami, jak niedoczynność tarczycy lub jej nadczynność. Trudno się temu dziwić, ponieważ kiedy tarczyca niedomaga lub nawet poważnie choruje, to zazwyczaj nie boli. O ile ból jest sygnałem wysyłanym przez wiele chorujących narządów, to niedomagająca tarczyca wywołuje często jedynie symptomy ogólnoustrojowe. Ból może wywoływać zazwyczaj tylko rak tarczycy lub nadzwyczaj rozrośnięte wole, kiedy uciska ono na sąsiadujące z nim narządy. Zazwyczaj dysfunkcje tarczycy wykrywa się przypadkowo. Wykryte wtedy nieprawidłowości wskazują na to, że należy wykonać szczegółowe badanie tarczycy. Istnieje wiele symptomów, jakie może dawać dysfunkcyjna tarczyca. Objawy te bywają swoiste lub bardzo niecharakterystyczne. Mogą dotyczyć całego organizmu lub tylko określonego obszaru:

• Objawy ogólne – są wynikiem nadczynności – kiedy hormony tarczycy są wytwarzane i wydzielane w nadmiarze, lub niedoczynności – gdy hormonów tych jest za mało. Zaliczamy tu takie symptomy, jak: chudnięcie lub tycie, potliwość, kołatanie serca, męczliwość lub – odwrotnie – niespożyte pokłady energii, wypadanie włosów, biegunki, duszność, zimno, zaburzenia cyklu menstruacyjnego czy zaburzenia snu.
• Objawy miejscowe – związane są głównie ze zmianą wielkości tarczycy. Rozrastający się gruczoł tworzy tzw. wole, które może powodować ucisk na struktury szyi, kłucie w okolicach mostka, uczucie dławienia w gardle, problemy z przełykaniem. Inne choroby tarczycy mogą powodować wytrzeszcz oczu, bóle czy podrażnienie oczu.

Wszystkie schorzenia tarczycy związane są z jej nadczynnością lub niedoczynnością. Każdy z tych stanów może być wywołany przez:

• schorzenie powodujące niedobór lub nadmierną produkcję hormonów, co powoduje odpowiednio niedoczynność lub nadczynność tarczycy;
• zapalenie tarczycy – pojawia się w przebiegu takich schorzeń, jak choroba Hashimoto lub choroba Graves-Basedowa;
• guzki tarczycy – zazwyczaj nie dają żadnych objawów. Ale jeśli zostaną wykryte – co najczęściej ma miejsce podczas badania palpacyjnego – warto wykonać USG tarczycy.

Po tym badaniu może się okazać, że konieczna będzie biopsja tarczycy, na podstawie której określi się charakter zmian. Ważne: guz tarczycy o charakterze nowotworu złośliwego poza bólem może manifestować się także powiększeniem węzłów chłonnych w okolicy szyi lub – co istotne – powodować niedoczynność tarczycy;

• inne schorzenia, które pośrednio mogą wpływać na działanie tego gruczołu.

Spadek masy ciała pomimo prawidłowej diety, stały, wysoki poziom energii, drażliwość, problemy ze snem i koncentracją mogą pojawiać się już przy niewielkim wzroście produkcji hormonów tarczycy.

Jeśli do tego dołączą się problemy z potencją u panów, zaburzenia miesiączkowania u kobiet, łamliwość paznokci i wypadanie włosów, a skóra jest ciągle lub bardzo często wilgotna, nie należy zwlekać, tylko czym prędzej wykonać badania określające poziom hormonów tarczycy.

Niedoczynność tarczycy – objawy

Symptomy w postaci ciągłego zmęczenia, uczucia zimna, spadku ciśnienia krwi, zaparć, a do tego spadek apetytu, spowolnienie ruchowe i tycie pomimo podejmowanej aktywności ruchowej i prawidłowej diety powinny skłonić do wykonania badania tarczycy pod kątem niedoboru hormonów wytwarzanych przez ten gruczoł. Jeśli pojawią się do tego problemy z utrzymaniem ciąży lub poronienia, może to wskazywać na związaną z niedoczynnością tarczycy chorobę Hashimoto. Zapamiętaj:

• Powiększona tarczyca zawsze powinna skłaniać do wykonania badań laboratoryjnych i obrazowych. Dlatego, jeśli zauważysz wzrost obwodu szyi (golfy lub kołnierzyki koszul stają się za ciasne), wypukłość zlokalizowaną na środku szyi, asymetrię szyi, kaszel, zaczniesz odczuwać duszność lub zauważysz, że masz problemy z przełykaniem, zgłoś to lekarzowi. Specjalista oceni, czy konieczna będzie operacja tarczycy, czy wystarczy wdrożyć leczenie hormonalne.
• Niedoczynność tarczycy a ciąża: temat ten ze swoim ginekologiem powinna omówić każda kobieta, ponieważ dysfunkcyjna tarczyca może powodować problemy z poczęciem i utrzymaniem ciąży. Ciąża i poród z kolei mogą spowodować zapalenia tarczycy tzw. poporodowe.

?

Masz pytania?

[email protected] lub zadzwoń+48 22 636 47 74

Copyright © 2021 by MULTI MED . Wszelkie prawa zastrzeżone

Projekt i realizacja:

Ta strona internetowa chroni twoją prywatność poprzez przestrzeganie EU General Data Protection Regulation (RODO). Nie wykorzystamy Twoich danych w żadnym celu, na który nie wyrażasz zgody. Prosimy o zgodę na korzystanie z anonimowych danych, aby poprawić jakość korzystania z naszej witryny. Polityka cookies