Dlaczego dorośli chorują na trądzik?

Problemy skórne, w tym trądzik, coraz częściej dotyczą nie tylko młodzieży, ale także dorosłych.

Skutkiem nadaktywności gruczołów łojowych (odpowiedzialnych za produkcję sebum) i nadmiernego rogowacenia komórek blokujących ujście sebum są zaskórniki, grudki i krosty.

Do najważniejszych przyczyn trądziku należą zaburzenia hormonalne, podłoże genetyczne, stres i nieodpowiednia dieta.

Trądzik – badanie mikroflory jelit

Podstawowym leczeniem trądziku jest stosowanie preparatów zewnętrznych (maści, kremy) czy też leków doustnych (witamina A, antybiotykoterapia, hormony). Ważna jest również modyfikacja nawyków żywieniowych. Ostatnie doniesienia wskazują na fakt, iż pomimo, że trądzik jest chorobą skóry, może on mieć także silny związek z jelitami.

Nasz styl życia: wysokoprzetworzona żywność, przewlekły stres, serie antybiotykoterapii i toksyny środowiskowe negatywnie wpływają na stan jelit, co przyczynia się do rozwoju jelita przesiąkliwego (ang. Leaky Gut Syndrome). Zespół jelita przesiąkliwego jest mocno związany z dysbiozą jelitową, czyli zaburzeniami w składzie mikroflory jelitowej.

Stres bardzo silnie wpływa na redukcję bakterii ochronnych w naszych jelitach zwłaszcza z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterium. W przypadku gdy mają miejsce zbyt duże zmiany w składzie prawidłowej mikroflory przewodu pokarmowego skóra – będąc równie ważnym organem wydalniczym – musi przejąć na siebie część funkcji wydalniczych jelit.

Stan taki sprzyja również rozwojowi i podtrzymywaniu procesów zapalnych w obrębie skóry.

Dysbioza jelitowa może dotyczyć nawet do 54% osób z trądzikiem!

Ocena stanu mikroflory jelitowej za pomocą badania KyberKompakt lub KyberKompakt Pro i wdrożenie celowanej probiotykoterapii jest istotnym elementem łagodzenia objawów trądziku. Celowana probiotykoterapia wpływa na uszczelnienie bariery jelitowej, a co za tym idzie na odciążenie skóry i poprawę jej kondycji.

Chcesz dowiedzieć się więcej na temat badania mikrobioty jelitowej? Przeczytaj tutaj. 

Trądzik a alergia

Zwiększona przepuszczalność jelit na skutek dysbiozy jelitowej prowadzi do przenikania niestrawionych białek pokarmowych do krwi i rozwoju alergii IgG-zależnej. Prowadzi to do powstania stanu zapalnego w organizmie. Przewlekły stan zapalny może przyczyniać się do nadprodukcji sebum u osób predysponowanych genetycznie, przez co bezpośrednio wpływa na pogorszenie stanu skóry. Warto sprawdzić jakie produkty powodują powstawanie przeciwciał IgG za pomocą badania ImuPro. Zastosowanie zindywidualizowanej diety eliminacyjno-rotacyjnej opartej na badaniu ImuPro istotnie zredukuje objawy skórne.

Interesuje Cię temat nadwrażliwości pokarmowych? Przeczytaj więcej informacji na temat badania ImuPro.

Trądzik różowaty a SIBO

Przerost bakteryjny jelita cienkiego (SIBO) bardzo często dotyka osoby z trądzikiem różowatym (nawet do 10 razy częściej niż zdrowych osób).

SIBO może powodować silne objawy kliniczne takie jak bóle brzucha, nudności, wymioty, wzdęcia, gazy, chroniczne zaparcia i biegunki, puste odbijanie, ale także może przebiegać bezobjawowo.

Leczenie SIBO pozytywnie wpływa także na stan skóry, poprawiając jej kondycję. SIBO diagnozowane jest za pomocą wodorowego testu oddechowego (WTO).

Chcesz dowiedzieć się więcej o trądziku i innych problemach skórnych oraz jak sobie z nimi radzić? Zapraszamy do obejrzenia nagrania z webinaru “Zmiany skórne – jak sobie poradzić“.

Trądzik – choroba nie tylko dojrzewającej młodzieży

• POLEĆ
• TWEETNIJ
• UDOSTĘPNIJ
• Pobierz

Rys. Krzysztof “Rosa” Rosiecki

Trądzik zwyczajny (pospolity) jest najczęstszym schorzeniem skóry wieku młodzieńczego. Charakteryzuje się łojotokiem oraz powstawaniem zaskórników, grudek i krost w miejscach bogatych w gruczoły łojowe (czoło i centralna część twarzy, czyli tzw. strefa T, ramiona, okolica między łopatkami oraz górna część klatki piersiowej).

Trądzik zwyczajny, choroba uważana za ósmą najczęstszą na świecie, dotyka 9,4 proc. populacji ogólnej i nawet 90 proc. osób w okresie dojrzewania.

Szczyt zachorowań u dziewcząt występuje nieco wcześniej – pomiędzy 14. a 17. rokiem życia (pierwsze objawy mogą się zacząć ok. 11-12 roku życia, tuż przed pierwszą miesiączką), a u chłopców między 16. a 19. rokiem życia.

Pojawiają się wtedy mniej lub bardziej nasilone zmiany skórne. Zaostrzenia objawów występują u ok. 10 proc. osób.

Stwierdzono, że im wcześniej pojawia się trądzik, tym większe prawdopodobieństwo jego ciężkiego i długotrwałego przebiegu.

Dlaczego niektóre osoby mają trądzik, a inne nie?

Wystąpienie trądziku jest wynikiem współdziałania wielu czynników, w tym także predyspozycji genetycznej (jest większe prawdopodobieństwo wystąpienia choroby, gdy okaże się, że np.: rodzice lub dziadkowie też na nią chorowali).

Do najważniejszych procesów związanych z powstawaniem zmian trądzikowych zalicza się:

• Nadmierną produkcję łoju (za rozwój zmian trądzikowych odpowiada zwiększona produkcja łoju na skutek różnych zmian hormonalnych);
• Zaburzenia rogowacenia ujść mieszków włosowo-łojowych (ich zaczopowanie prowadzi do powstawania mikrozaskórników);
• Namnażanie się w gruczołach łojowych bakterii beztlenowych z rodzaju Propionibacterium, głównie P. acnes (sprzyjają temu nadmierna produkcja i gromadzenie łoju oraz zamknięcie ujścia gruczołu łojowego),
• Stan zapalny. Gdy w obrębie mieszków włosowych dojdzie do nadmiernego namnażania bakterii, powstają wykwity zapalne, takie jak grudki, krosty, guzki, cysty, torbiele.

Dwa pierwsze zjawiska występują m.in. podczas zmian hormonalnych w okresie dojrzewania płciowego, głównie w wyniku zwiększonego wytwarzania hormonów i androgenów. Gruczoły łojowe są przez te hormony stymulowane do większej produkcji łoju w mieszkach włosowo-łojotokowych.

Objawy trądziku

Skórę trądzikową cechuje nasilony łojotok, który powoduje powstanie zaskórników, grudek, krost, nacieków zapalnych i cyst powstających w obrębie mieszków włosowo-łojotokowych.

Trądzik, w zależności od nasilenia zmian skórnych, dzieli się na:

1. Trądzik łagodny – czyli trądzik zaskórnikowy i łagodne przypadki trądziku grudkowo-krostkowego;
2. Trądzik średnio nasilony – cięższe przypadki trądziku grudkowo-krostkowego i łagodniejsze przypadki trądziku ropowiczego;
3. Trądzik ciężki – dotyczy nasilonych zmian ropowiczych, gdy powstają nacieki, cysty i przetoki. W konsekwencji może dojść do powstawania blizn (10 proc. chorych rozwija ciężkie objawy). U kilku procent chorych w miejscu krosty rozwija się czerwony, twardy guz, keloid (inaczej bliznowiec), to rodzaj przerośniętej, zgrubiałej i uniesionej blizny.

Do rzadszych postaci trądziku zalicza się trądzik noworodków i niemowląt oraz trądzik piorunujący (z obecnością objawów ogólnych o ciężkim, szybkim przebiegu).

– Są osoby, u których trądzik zaczyna się dopiero w okolicach trzydziestego roku życia, jest to tzw. późny trądzik – mówi prof. Andrzej Kaszuba, kierownik Kliniki Dermatologii, Dermatologii Dziecięcej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. – Wtedy często już rozwija się wersja zaostrzona choroby, bez etapu zaskórników, tworzą się zmiany ropne.

Rozwój trądziku w wieku dojrzałym również ma podłoże hormonalne. Problemy skórne mogą się pojawić m.in. w zespole policystycznych jajników. U dojrzałych kobiet trądzik mogą hamować przyjmowane leki hormonalne. Gdy je odstawią, bo np. chcą zajść w ciążę, mogą pojawić się objawy choroby.

– U dojrzałych mężczyzn trądzik może się pojawić w konsekwencji stosowania sterydów, to tzw. trądzik kulturystyczny – mówi prof. Kaszuba. – Przy nadmiernym wzroście testosteronu we krwi, w organizmie nasila się proces produkcji dihydrotestosteronu, który w sposób niezwykle agresywny pobudza skórne gruczoły do produkcji łoju.

Czy trądzikiem można się zarazić?

Trądzik nie jest chorobą zakaźną. Nie można się nim zarazić od drugiej osoby.

Czynniki zaostrzające trądzik

Jest wiele czynników, które mają wpływ na pogorszenie trądziku. Jego objawy mogą zaostrzać m.in.:

• Zaburzenia hormonalne (np. u ok. 60-70 proc. kobiet obserwuje się pogorszenie zmian trądzikowych w okresie przedmiesiączkowym).
• Dieta
• Słońce
• Niektóre leki
• Stres (nasila nadreaktywność androgenu, hormonu odpowiadającego za wzmożoną produkcję łoju).

Mleko a trądzik

Trądzik jest chorobą zapalną, dlatego dieta powinna być pozbawiona pokarmów o działaniu prozapalnym, a bogata w czynniki działające przeciwzapalnie.

– Dieta jest bardzo ważna w przeciwdziałaniu nasileniu objawów trądziku – podkreśla prof. Andrzej Kaszuba. – Najważniejsze jest unikanie: czekolady i innych produktów zawierających kakao, ostrych przypraw, ale także pikantnego ketchupu czy musztardy oraz ograniczenie spożywania mleka krowiego i jego przetworów.

Wyniki niektórych badań wykazały związek między jedzeniem mleka, a nasileniem objawów trądzikowych. Jeden z sugerowanych mechanizmów dotyczy tego, że w mleku krów jest wysokie stężenie hormonów wzrostu i steroidów metabolicznych, które mają służyć szybkiemu wzrostowi cieląt.

Składnikiem mleka jest m.in. insulinopodobny czynnik wzrostu IGF-1. Wysokie stężenie tego hormonu w osoczu, spowodowanie spożyciem mleka, stymuluje wytwarzanie łoju, powodując natężenie zmian trądzikowych. Zaobserwowano, że kobiety, które mają trądzik mają wyższy poziom tego czynnika.

W 2011 r. „Journal of Amercan Academy of Dermatology” opublikował badanie, w którym chorzy jedli czekoladę. Istotne zmiany w nasileniu trądziku wystąpiły już po jednorazowym jej spożyciu.

U części pacjentów obserwuje się też zaostrzenie choroby po spożyciu innych produktów bogatych w węglowodany proste, takich jak: słodycze czy słodzone napoje.

Jaka dieta zaostrza objawy?

Trądzik grudkowy – kogo dotyczy i jak go leczyć? | Cetaphil

Trądzik grudkowy to jedna z odmian trądziku młodzieńczego. Określa się ją jako najbardziej uciążliwą, ponieważ powstałych krostek trudno się pozbyć i są one bolesne. Leczenie trądziku grudkowo-krostkowego, bo tak również nazywa się tę chorobę, polega głównie na odpowiedniej pielęgnacji. Czasem zdarza się, że konieczna jest antybiotykoterapia.

Bardzo ważnym aspektem przy pielęgnacji cery z trądzikiem grudkowym jest umiejętne i dokładnie oczyszczanie. Nie powinno się do tego celu stosować kosmetyków drogeryjnych, ponieważ mogą one podrażniać skórę. Polecanymi produktami są dermokosmetyki przystosowane do rodzaju skóry z problemami. W ich składzie są substancje, które można stosować w trakcie kuracji farmakologicznej.

U kogo powstaje trądzik grudkowy?

Trądzik krostkowo-grudkowy, nazywany także zaskórnikowo-grudkowym lub po prostu grudkowym, to bardzo uciążliwe odmiany trądziku młodzieńczego. Termin ten wcale nie oznacza, że zmagają się z nim wyłącznie ludzie młodzi.

Chorują także dorośli, jednak u nich ta choroba ma o wiele cięższy przebieg. Co gorsza, trądzik grudkowy jest jedną z najczęściej występujących odmian trądziku, dlatego boryka się z nim miliony ludzi na całym świecie.

Nazwa odmiany jest zależna od rodzaju krostek.

Jeśli chodzi o liczbę zachorowań, przodują nastolatki w okresie dojrzewania. U nich choroba jest spowodowana zaburzeniami hormonalnymi, które w tym wieku są zupełnie normalnym zjawiskiem. U osób dorosłych trądzik grudkowy wywołany jest zupełnie innymi wyzwalaczami np.

długotrwałym stresem, zakażeniami bakteryjnymi, a nawet niekorzystnym działaniem czynników zewnętrznych. Powodem pojawienia się krostek jest też ciąża u kobiet lub comiesięczna menstruacja. Zmiany skórne nierzadko predysponują do powstania blizn lub nieestetycznych przetok, co objawia się nad wyraz złośliwą odmianą trądziku grudkowego.

W takich sytuacjach wskazana jest terapia farmakologiczna.

Objawy trądziku grudkowego

Trądzik grudkowy ma kilka podrodzajów, które są uwarunkowane wyglądem zmian skórnych. W postaci ogólnej spotyka się same grudki. Zlokalizowane pod skórą, są dość bolesne, a skóra wokół nich bywa podrażniona i mocno zaczerwieniona.

Nieco inaczej jest przy trądziku krostkowo-grudkowym, w którym zmiany na skórze mają charakter mieszany. Są to nie tylko grudki pod skórą, ale też krosty wypełnione ropną treścią. Na powierzchni naskórka widać ewidentny stan zapalny.

Trochę lżejsza odmiana, to trądzik zaskórnikowo-grudkowy, w którego przebiegu pojawiają się nie krostki, a zaskórniki. Ich pojawienie się jest spowodowane zatkaniem ujść gruczołów łojowych.

Leczenie trądziku grudkowego

Kluczowym elementem w leczeniu trądziku grudkowego jest odpowiednia pielęgnacja skóry. Bezwzględnie należy ją systematycznie i dokładnie oczyszczać. Proces powinien być przeprowadzony za pomocą kosmetyków przystosowanych do cery trądzikowej.

Produkty drogeryjne nie są polecane, ponieważ w ich składzie jest szereg substancji o działaniu drażniącym, w komponenty zapachowe. Dobrym rozwiązaniem, rekomendowanym przez specjalistów, są dermokosmetyki.

Ich formuła bazuje na związkach o działaniu leczniczym, dlatego uważa się je za bardziej bezpieczne dla skóry. Są także przystosowane do pielęgnacji cery problematycznej i można je stosować jednocześnie z kuracją farmakologiczną.

Przy trądziku grudkowym jest to duże udogodnienie, ponieważ czasem wymaga on specjalistycznego leczenia.

Farmakoterapia nie zawsze jest konieczna. Leki włącza się, gdy objawy choroby są mocno nasilone i uprzykrzają codzienne życie. Na ogół są to maści działające miejscowo. Antybiotykoterapia to ostateczność. Wdraża się ją, gdy maści nie przynoszą oczekiwanych rezultatów.

Dermokosmetyki polecane do pielęgnacji cery z trądzikiem grudkowym

Jak już wiadomo, istotnym elementem leczenia trądziku grudkowego jest oczyszczanie. Producenci dermokosmetyków mają na to radę. Produkują nie tylko kremy czy balsamy do ciała, ale również emulsję micelarną lub pianki do głębokiego oczyszczania skóry.

Nie podrażniają one i nie zawierają związków, które mogłyby pogorszyć jej kondycję. Substancje aktywne w tych kosmetykach są zamknięte w miceli, co jest ogromnym ułatwieniem, jeśli chodzi o użytkowanie. Po prostu uwalnia się ich tyle, ile akurat jest potrzebne do umycia skóry.

W ich składzie są też unikatowe kompleksy cynku nowej generacji, które mają właściwości przeciwzapalne i jednocześnie niwelujące nadmiar wydzielanego sebum. Zapobiegają tym samym zatykaniu się porów. Oczyszczoną cerę warto posmarować kremem nawilżająco-matującym lub intensywnie natłuszczającym.

Tego rodzaju pielęgnacja powinna stać się codziennością.

Trądzik u dorosłych

Trądzik to przewlekła dermatologiczna choroba skóry. Zmaga się z nią większy odsetek społeczeństwa.

Chorują głównie ludzie młodzi, u których przyczyna powstawania wykwitów leży po stronie zaburzeń hormonalnych – zazwyczaj jest to związane z okresem dojrzewania. Zachorowania u młodzieży nikogo nie dziwią, ponieważ jest to problem powszechny.

Niepokój może wzbudzić trądzik u dorosłego – w wieku 30 lub 40 lat nie powinien się on już pojawiać. Niestety, choroba w tym wieku zdarza się coraz częściej, a jej leczenie wymaga zmiany stylu życia.

Trądzik jest schorzeniem przewlekłym, wymagającym stałej pielęgnacji. Kosmetyki pacjenta powinny być dobrane do jego cery i nie mogą mieć w składzie substancji drażniących. Będąc w drogerii, warto przemyśleć zakup kolejnego specyfiku. Może on pogorszyć kondycję skóry i zwiększyć ilość pryszczy.

Przyczyny powstawania trądziku u dorosłych

Nie ma bezpośredniej przyczyny powstawania trądziku u osób dorosłych. Etiologia schorzenia w tym wieku jest wieloczynnikowa i w dużej mierze zależy od prowadzonego trybu życia.

Nałogi, złe odżywianie się i brak odpowiedniej pielęgnacji skóry to najczęstsze powody pojawiania się wykwitów.

Inną przyczyną trądziku u dorosłych są zaburzenia hormonalne, które nie wiążą się z dojrzewaniem, ale ze schorzeniami o charakterze przewlekłym.

Czynnikiem, który może znacząco wpływać na pogorszenie się kondycji skóry, jest stres. Duże emocje sprzyjają powstawaniu zaskórników, ponieważ wytwarzający się wtedy kortyzol predysponuje do nadmiernej produkcji sebum. Podobnie jest z reakcją alergiczną, a konkretnie z nadwrażliwością na niektóre pokarmy.

Jak zdiagnozować trądzik u dorosłych?

Objawy trądziku u dorosłych są bardzo charakterystyczne, ale i tak trudno zdiagnozować przyczynę tej choroby. Powodem jest wieloczynnikowa etiologia, utrudniająca rozpoznanie.

Osoba dorosła zmagająca się z trądzikiem powinna zgłosić się do dermatologa i wykonać zlecone przez niego badania. Ważnym elementem jest dokładny wywiad rodzinny.

Określenie przyczyny umożliwi wdrożenie skutecznego leczenia.

Leczenie trądziku u osób dorosłych

Leczenie trądziku u dorosłych jest skomplikowane i wieloetapowe. Bardzo często trwa kilka miesięcy. Chorego leczy się przyczynowo, dlatego tak ważna jest dokładna diagnostyka.

Doustne leczenie farmakologiczne lub antybiotykoterapia są zlecane tylko w konkretnych przypadkach. Zazwyczaj przepisuje się preparaty działające miejscowo, takie jak maści, kremy lub płyny do stosowania na skórę.

Istotna jest zmiana codziennych nawyków, zwłaszcza rezygnacja z niektórych pokarmów i porzucenie nałogów.

Trądzik – chorują na niego również dorośli

Trądzik to dolegliwość kojarzona z młodością, tymczasem chorują na niego również dorośli. Schorzenie dotyka ok. 8 proc. dorosłych, w większości kobiet. U nich zmiany zwykle pojawiają się na dolnej części twarzy – na brodzie, w okolicy ust, czasami na żuchwie i szyi. Nie ma ich na czole lub skroniach, jak u młodzieży.

Lubię to!

Przyczyny trądziku dorosłych nie są do końca znane. Najczęściej podejrzewa się zanieczyszczenie środowiska oraz tryb życia. Powstawaniu zmian na skórze sprzyjają bowiem: dieta – zwłaszcza nieregularne odżywianie i zjadanie dużej ilości żywności przetworzonej – ale też stres, klimatyzacja, palenie papierosów.

Wynikiem takiego trybu życia mogą być zaburzenia hormonalne (np. dotyczące tarczycy) oraz otyłość, które z kolei przekładają się na czynność gruczołów łojowych i powstawanie zmian trądzikowych.

Zmiany często występują także u kobiet przed miesiączką. Zdarza się, że choroba pojawia się po odstawieniu tabletek antykoncepcyjnych.

Leczenie warto skonsultować z dermatologiem

W drogeriach dostępnych jest wiele kosmetyków przeznaczonych do skór trądzikowych, można je też kupić w aptece bez recepty. Przed podjęciem leczenia warto jednak skonsultować się z dermatologiem, bowiem po nieodpowiednio dobranej kuracji skóra może być podrażniona, przesuszona, a zmiany zapalne mogą się zaostrzyć.

Lekarz zaleci więc odpowiednie leki, podpowie jak prawidłowo pielęgnować skórę, właściwie ją oczyszczać. Czasami konieczne jest zbadanie poziomu hormonów we krwi i zmiana diety (nieodpowiednia może zaostrzyć przebieg choroby).

Często zaostrzone zmiany na skórze kobiety maskują dużą ilością podkładu, co zatyka ujścia gruczołów łojowych i powoduje, że choroba nasila się, a to z kolei sprzyja powstawaniu tzw. trądziku kosmetycznego.

Kobiety z problemami z trądzikiem powinny też nauczyć się odpowiednio dobierać kosmetyki, ponieważ m.in. pudry, róże, pomadki, podobnie jak niektóre środki przeznaczone do demakijażu, mogą mieć wpływ na powstawanie zaskórników.

Hormony, antybiotyki, witaminy

Rozpoczynając leczenie trądziku, nie należy oczekiwać szybkich, spektakularnych efektów. Trwa ono kilka miesięcy.

Lekarze u kobiet najpierw proponują zastosowanie hormonów, czyli tabletek antykoncepcyjnych. Nawet jeżeli z przeprowadzonych badań kontrolnych wynika, że wszystkie wartości mieszczą się w normie. Zastosowanie tabletki antykoncepcyjnej powoduje zahamowanie produkcji męskich hormonów androgenowych, w wyniku czego wiele kobiet po ok. dwóch miesiącach kuracji zauważa poprawę stanu skóry.

U osób, u których antykoncepcja nie przyniosła efektów lub które nie chcą jej stosować, lekarz może zalecić antybiotyk. Dodatkowo stosuje się witaminy działające przeciwłojotokowo: amid kwasu nikotynowego (wit. PP), witaminę B2 i witaminę C.

W ciężkich postaciach wskazane jest podawanie pochodnych witaminy A (izotretynoina), która ma m.in. silne działanie przeciwłojotokowe.

Trądzik u dorosłych – jak się go pozbyć?

Wiele osób nie wie, że trądzik to nie tylko choroba nastolatków, bo może pojawić się w każdym wieku, nawet u osób dojrzałych…

To prawda. Trądzik różowaty i trądzik zwykły, młodzieńczy to dwie różne jednostki chorobowe, często mylone. W trądziku zwykłym cały proces chorobowy dzieje się w obrębie aparatu mieszkowo – łojowego. Natomiast w trądziku różowatym stan zapalny jest wokół, ale dochodzi do naciekania mieszka włosowego i gruczołu łojowego.

Choroby te mają zupełnie inną patogenezę, nie do końca poznaną. Wiemy jedynie, że głównym podłożem trądziku różowatego jest nieprawidłowe ukrwienie skóry twarzy – stąd się biorą rozszerzone naczynka i rumień utrwalony. Wiemy też, że osoby, które mają trądzik różowaty mają powiększone gruczoły łojowe i często skórę tłustą lub mieszaną.

Kiedyś uważano, że jeśli jako nastolatkowie nie cierpieliśmy na trądzik młodzieńczy, to nie zachorujemy na trądzik różowaty. Czy rzeczywiście te dwie choroby wykluczają się?

Niestety nie. Jak powiedziałam, to są dwie zupełnie różne jednostki chorobowe. Co więcej, można na nie zachorować nawet równocześnie! Trądzik różowaty najczęściej występuje między 40. a 50. rokiem życia, ale coraz częściej trafiają do nas młode osoby, które objawy choroby mają już po trzydziestce.

Trądzik zwykły z kolei trwa coraz dłużej i mamy więcej osób dorosłych z trądzikiem młodzieńczym. Bywa więc tak, że te dwie choroby nakładają się i nawet dermatolodzy miewają problem z ich rozróżnieniem.

Mówi się nawet o nowej jednostce chorobowej (acnerozacea), w której współistnieją dwa rodzaje trądziku.

Czy trądzik to choroba uwarunkowana genetycznie?

Wydaje się, że tak. Świadczy o tym choćby przykład Irlandii, gdzie ta choroba jest bardzo powszechna; nawet nazywana jest „przekleństwem Celtów”. Zresztą, jak obserwujemy naszych pacjentów, to okazuje się, że mama lub babcia miały problem ze skórą naczyniową albo trądzikową.

Są rodzaje skóry, które bardziej predysponują do powstawania trądziku różowatego – zdecydowanie częściej zdarza się osobom ze skórą łojotokową i tłustą oraz o bardzo jasnej karnacji. Pierwszy lub drugi fototyp skóry jest najczęściej spotykany się w naszej szerokości geograficznej, dlatego w Polsce mamy dużą liczbę pacjentów z trądzikiem różowatym.

Jedynie 4 na 10 kobiet z problemem trądziku, jak wynika z badań, decyduje się na wizytę u lekarza dermatologa. Ma pani pomysł, jak to wyjaśnić?

Być może chodzi o to, że to dość podstępna dolegliwość, która zaczyna się bardzo powoli i często nie kojarzymy jej w ogóle z chorobą. Zazwyczaj zaczyna się od rumienia, który stosunkowo łatwo można ukryć pod makijażem.

Pacjenci nie zdają sobie sprawy, że rumień napadowy jest pierwszym objawem trądziku różowatego.

To, że czasami nagle się rumienimy czy mamy rozszerzone naczynka na twarzy, kojarzy nam się raczej ze skutkami imprezy podczas której piliśmy alkohol lub z uczuleniem na jedzenie.

Na tym etapie większość chorych próbuje poradzić sobie sama, oglądając filmiki w internecie, czy słuchając porad koleżanek. Do lekarza zgłaszają się dopiero, kiedy już naprawdę źle to wygląda, a to najczęściej oznacza fazę zapalną: grudki, krostki i utrwalony rumień, którego nie sposób przykryć makijażem.

Czy trądzik różowaty dotyczy też mężczyzn?

Jak najbardziej, a do tego chorują oni znacznie ciężej. Wynika to z budowy gruczołów łojowych, których mężczyźni mają więcej.

Niestety, mężczyźni, choć nie kamuflują swojej choroby makijażem, bardzo rzadko trafiają do gabinetu dermatologicznego.

Tymczasem nieleczony trądzik różowaty może powodować u nich przerost gruczołu łojowego i tkanki łącznej, szczególnie w środkowej części twarzy. Objawia się to dużym guzowatym nosem, który wygląda jak nos alkoholika.

Jak pielęgnuje się skórę z trądzikiem?

Wszystko zależy od fazy choroby. Jeżeli mamy początek choroby, wyjątkowo starannie pielęgnujemy twarz. Najlepsze są emolienty, czyli bardzo łagodne preparaty do mycia i smarowania, które nie zawierają żadnych substancji drażniących – wbrew temu, co się sądzi o pielęgnacji tłustej skóry, nie wolno traktować jej alkoholem.

Należy stosować preparaty apteczne, które nawilżają skórę i które dają poczucie ulgi, są przeznaczone dla cery wrażliwej i naczyniowej. Bardzo ważna jest codzienna rutyna.

Dopuszczalne jest stosowanie makijażu, choć powinno się go robić wyłącznie starannie dobranymi kosmetykami, najlepiej produktami kryjącymi, które mają jednocześnie działanie przeciwzapalne i kojące, a dodatkowo działają przeciwsłoneczne.

Ponadto stosujemy leczenie miejscowe, najczęściej kremami na receptę – to środki pielęgnacyjne, które będą jednocześnie zabezpieczać przed czynnikami środowiskowymi, odnawiać barierę naskórkową i które zawierają jak najmniej czynników drażniących.

Ważne jest, aby taką pielęgnację dobrał lekarz, chory nie powinien robić tego na własną rękę.

Staramy się nie dopuścić do zaostrzenia choroby. Jeśli jednak tak się stanie, to oprócz pielęgnacji zaleca się zabiegi, które pomogą zlikwidować rozszerzone naczynia i rumień. Najczęściej to zabiegi laserowe oraz peelingi chemiczne, dobierane indywidualnie do danego typu skóry każdego pacjenta.

Mają one pomóc w zmniejszeniu łojotoku i uspokojeniu rumienia, a jeżeli mamy fazę zapalną, czyli grudki lub głębokie nacieki w tkance podskórnej, sięgamy po terapię ogólną i włączamy antybiotyk. Warto wiedzieć, że nie jest to terapia krótka – trwa nawet do 12 tygodni, bo tyle czasu zajmuje zlikwidowanie stanu zapalnego.

W zaawansowanych stanach dodatkowo stosuje się doustnie retinoidy.

Musimy jednak pamiętać, że trądzik różowaty to choroba przewlekła, nawracająca, która zależy zarówno od naszych genów jak i od czynników środowiskowych i że na razie nie ma leku, który wyleczyłby tę chorobę całkowicie.

Nie brzmi to optymistycznie…

Choć początkowo diagnoza może przygnębić, to jednak mamy sporo możliwości wpływania na przebieg choroby, a najgorsze, co może zrobić pacjent, to poddać się i odpuścić sobie terapię.

Niestety trądzik różowaty to choroba, w której brak leczenia powoduje nie tylko to, że źle się wygląda, że skóra robi się coraz bardziej czerwona, że coraz trudniej ukryć pojawiające się w coraz większej ilości grudki i krostki, ale przede wszystkim, że dochodzi do zapalenia, które leczy się trudniej i zdecydowanie dłużej.

Chory musi sobie uświadomić, że od momentu diagnozy właściwie już do końca życia musi szczególnie dbać o swoją cerę i stosować leczenie podtrzymujące, a także reagować na czynniki środowiskowe, by unikać zaostrzeń.

Jakie czynniki środowiskowe utrudniają życie osobie z cerą trądzikową?

Zacznę od tego, że najczęstszym błędem jest zaniechanie terapii w czasie remisji – niestety mamy to do siebie, że gdy poprawia nam się wygląd, gdy czujemy się lepiej, to zapominamy o przestrzeganiu zasad. A w przypadku tej choroby to są zasady na całe życie.

Najczęstszym czynnikiem, który szkodzi skórze trądzikowej, jest słońce i intensywne ciepło. Trądzik różowaty zaczyna się uaktywniać już w marcu, kwietniu, gdy tylko zaczyna się robić cieplej i zaczyna być więcej słońca.

To choroba, która nie lubi promieniowania ultrafioletowego. Trzeba to jasno powiedzieć: osoby z trądzikiem różowatym powinny unikać opalania. I co ważne, nie chodzi tylko słońce latem.

Ono oddziałuje na naszą skórę także zimą, więc osoby chore powinny stosować kremy z filtrem także zimą.

Warto też pamiętać, że kłopotliwe są także gwałtowne zmiany temperatur, np. gdy z mrozu wchodzimy do ciepłego pomieszczenia. Nie sprzyja nam też zanieczyszczenie środowiska – zawarte w smogu kurz, pyły, toksyny i metale ciężkie działają na skórę niezwykle wysuszająco i podrażniają ją.

Bardzo istotną rolę odgrywają też czynniki dietetyczne – osoby z trądzikiem nie powinny jeść ostrych i gorących potraw, muszą unikać żywności przetworzonej, naszpikowanej konserwantami. Cerze naczynkowej i rumieniowej szkodzi też alkohol, a w szczególności czerwone wino.

Jednak najgorsza jest nieprawidłowa pielęgnacja. Skóra naczyniowa, która ma tendencje do zmian trądzikowych, zawsze jest skórą bardzo wrażliwą i źle znosi eksperymentowanie.

Niestety, w dobie Instagrama i dostępności właściwie każdego kosmetyku, wiele pacjentek sprawdza na sobie kolejne preparaty poszukując idealnego.

Tymczasem w trądziku różowatym takie działania bardzo często przynoszą więcej szkody niż pożytku.

Na koniec muszę zapytać o coś, co w ostatnim czasie nabrało szczególnego znaczenia: czy noszenie maseczek może zaostrzać objawy?

Niestety tak. O tym, że to faktyczny problem, świadczy fakt, że mówi się o „mask acne” – trądziku maseczkowym. Maseczki podrażniają chorą skórę.

Mając trądzik różowaty w aktywnej fazie, jeśli nie możemy zupełnie unikać maseczek starajmy się przynajmniej zmieniać je bardzo często.

A jeśli korzystamy z wielorazowych, koniecznie trzeba je często prać w bardzo delikatnym środku, najlepiej przeznaczonym dla noworodków, aby dodatkowo nie podrażniać skóry.

Rozmawiała Monika Wysocka, zdrowie.pap.pl

Czytaj też:Trądzik – stary nowy problem